بررسی جذب سطحی مواد شیمیایی مورد استفاده در تیکنرها به منظور افزایش کارآیی عملیات آبگیری (مطالعه موردی: تیکنر باطله کارخانه فرآوری هماتیت مجتمع سنگ آهن گل گهر)

عملیات آبگیری در تیکنرهای باطله شامل دو مرحله است: جذب سطحی فلوکولانت بر روی سطح ذرات و ته نشینی ذرات. ته نشینی ذرات در تیکنر وابستگی زیادی به جذب سطحی فلوکولانت دارد. جذب سطحی فلوکولانت به نوع فلوکولانت، مقدار فلوکولانت، ph، درصد جامد، پتانسیل زتا و سایر عوامل موثر وابسته است. در این تحقیق، از خوراک ورودی تیکنر باطله کارخانه فرآوری هماتیت مجتمع گل گهر نمونه برداری شد. پتانسیل زتای آن اندازه گیری شد و ph نقطه بار صفر آن 5 بدست آمد. با استفاده از آزمایش های ته نشینی ناپیوسته، اثر نوع فلوکولانت، مقدار فلوکولانت، ph و درصد جامد و هم چنین با استفاده از آزمایش های جذب سطحی فلوکولانت و ته نشینی، اثر مقدار فلوکولانت و درصد جامد بر روی ته نشینی ذرات نمونه مورد مطالعه بررسی شد. نتایج حاصل از آزمایش ها نشان داد که درصد جامد بهینه و نزدیک به درصد جامد حال حاضر تیکنر (7/10) معادل 9، مقدار بهینه فلوکولانت معادل 20 گرم بر تن، فلوکولانت آنیونی به عنوان مناسب ترین فلوکولانت و ph بهینه معادل 3/8، سبب افزایش کارآیی عملکرد تیکنر می شود. با در نظر گرفتن نقطه بار صفر ذرات و عملکرد فلوکولانت های آنیونی، کاتیونی و غیریونی، مکانیزم عمده جذب فلوکولانت مبتنی بر تشکیل پیوند هیدروژنی بین فلوکولانت و سطح ذرات است.